vrijdag 22 november 2013

Van geluk en verdriet

Vanmiddag was ik bij een lezing van Berthi Smits in de Kantfabriek. Het was heel erg interessant. Berthi kan ontzettend goed vertellen over steekjes..........en de mensen hingen aan haar lippen.
Een gelukkige middag ..............



Een groot contrast was wat ik vanavond beleefde. Weer opnieuw, de slachting van tientallen dolfijnen in de baai van Taiji in Japan. Ik draag Japan een warm hart toe om meerdere redenen maar dit is afschuwelijk en ik neem het hun dan ook erg kwalijk. Regelmatig worden hele families met dolfijnen, ze leven nl in hechte families: in een baai gedreven waar enkele dieren gekozen worden om te worden verkocht aan aquaria en de rest wordt geslacht. Ik heb het gezien op de lifestream en ik heb de matriarch horen schreeuwen omdat zij haar familie niet kon beschermen. Het was vreselijk.

Dit is misschien geen thema voor een weblog maar dit rust nu eenmaal op mijn ziel en daarom wil ik het ook met jullie delen. Mijn gevoel voor dieren verschilt niet zoveel van mijn gevoel voor mensen. Ik vind dat zij hetzelfde recht op vrijheid en geluk hebben als wij mensen.

Momentarely I'm too sad to translate...........sorry.

7 opmerkingen:

  1. De slachting van dieren.
    Één van de redenen om vegetariër te worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Vreselijk van die dolfijnen. Begrijp helemaal waarom dit je aangrijpt en het dan wilt delen op je blog.
    Zo lang mensen zich boven al het andere leven verheven voelen zullen dit soort dingen helaas gebeuren. Laten we hopen dat men ooit bewust wordt van al dat leed en inziet dat dieren ook gevoel hebben...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mensen die zich verheven voelen boven andere mensen. Mensen die zich verheven voelen boven dieren. Ik kan er zo verdrietig van worden en zoveel onmacht door voelen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Walgelijk, die dolfijnen afslachting...Ik kan me voorstellen dat dit zo bij je blijft hangen!
    Verdrietig en boos word je er van hé?!
    Fijn toch, dat je die gevoelens hier ook kunt delen...veel gelijk gestemde zielen ook, gelukkig..!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Het is vreselijk Martine. Net zoals je schrijft heb ik er ook ooit beelden van gezien. Nooit zal ik dat nog vergeten. Hoe wreed kan de mens toch zijn?! Je voelt je dan zo verdomd machteloos :0( Lieve groet in de hoop dat het ooit zal stoppen,
    Marga

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ha Martine vreugd en verdriet ligt niet ver van elkaar
    En dat mensen zo wreed kunnen zijn dat wisten we al
    of het ooit stopt?
    Maar onder de aandacht brengen is een goed
    en gaan misschien meer mensen hun ogen open.
    Een groet Christiene

    BeantwoordenVerwijderen
  7. je hebt gelijk Martine, wat je zo na aan het hart ligt moet je kunnen delen!
    Voor mij zijn de gruwelijke beelden TE indringend, ze blijven op mijn netvlies gebrand en ik kan dat niet aan, ik moet al te veel moeite doen om niet weg te zakken in al de ellende die er op de wereld bestaat en dit is het allerergste..de wreedheid tegen dieren...
    liefs

    BeantwoordenVerwijderen